بی ثباتی کرسی ها و توجه متولیان دانشگاهی

در صورت تشویق تشکل ها و برداشتن موانع این مجموعه ها توانایی شکوفا شدن و تبدیل فضای جدال و سیاست زده دانشگاه ها به فضای بحث و گفتگو و کشیدن جریان دانشجویی به فضای تفکر را خواهد داشت. ولی اگر موانع رفع نشود و به برخی موارد سیاسی محدود شود و حمایت از وزارت علوم و دستگاه های فرهنگی صورت نگیرد این هم مثل غالب فعالیت های دانشجویی به کاری بی ثمر تبدیل می شود.

بسم الله الرحمن الرحیم

اشاره: این مصاحبه بخش هایی از یک مصاحبه ی طولانی با خبرنگاری کیهان بود که بخش هایی از آن به همراه توضیحات تهیه کننده ی گزارش مخلوط شده است. با توجه به استفاده از بحث های سایر افراد هم سایر بخش های مصاحبه حذف گردیده است.

با وجود این اظهارات و تقویت روحیه دانشجویان در مدیریت کرسی های آزاد اندیشی، ضعف این کرسی ها وعدم تشکیل آنها در بسیاری از دانشگاه ها موضوع دیگری است که می باید مورد توجه قرار گیرد. مساله کرسی های آزاد اندیشی یک موضوع نوظهور است که به تازگی مورد توجه تشکل ها قرار گرفته و غیر از تشکل های دانشجویی بقیه نهادهای مسئول و وزارت علوم حرکت قابل توجهی در این زمینه از خود بروز نداده اند.
صادق شهبازی دبیر سابق جنبش عدالتخواه دانشجویی با بیان این عبارات عقیده دارد: کرسی ها به دلیل جدید بودن با آزمون و خطا و بی ثباتی و ضعف در اجرا مواجه شده اند و در پاره ای شرایط به محو شدن یا گرفتاری در عرصه های سیاسی صرف یا با تغییر نام برخی از برنامه های دانشجویی به تریبون آزاد اندیشی، مواجهند.
وی در ادامه به خبرنگار سرویس گزارش کیهان می گوید: البته مواردی مثل محافظه کاری دستگاه ها در ارایه مجوز برگزاری کرسی ها یا عدم حضور گروه های فکری مختلف به دلیل نداشتن مبانی فکری و ترس از به نقد گذاشتن خود بر این مساله افزوده و باعث شده کرسی ها برگزار نشود.
شهبازی معتقد است باید نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه ها به همراهی مسئولان دانشگاهی با حضور فعال و به اتکا تشکل ها به ایجاد زمینه برای برطرف کردن موانع اقدام کند. در صورت تشویق تشکل ها و برداشتن موانع این مجموعه ها توانایی شکوفا شدن و تبدیل فضای جدال و سیاست زده دانشگاه ها به فضای بحث و گفتگو و کشیدن جریان دانشجویی به فضای تفکر را خواهد داشت. ولی اگر موانع رفع نشود و به برخی موارد سیاسی محدود شود و حمایت از وزارت علوم و دستگاه های فرهنگی صورت نگیرد این هم مثل غالب فعالیت های دانشجویی به کاری بی ثمر تبدیل می شود.
کرسی های آزاداندیشی مجرایی است برای به چالش کشیدن وضع موجود علوم انسانی و به جد بهترین فضا برای بحث و به نقد کشیدن علوم انسانی فعلی و انتقاد درخصوص سرفصل دروسی است که در حوزه علوم انسانی جای می گیرند.
پس باید کنترل دقیقی بر ارائه مستدل مباحث توسط دانشجویان صورت گیرد.
هرچند یکی از بخش هایی که بحث اصلاح و بومی سازی علوم انسانی باید توسط آن پیگیری شود، معاونت آموزشی است اما معاونت فرهنگی دانشگاه می تواند با تقویت کرسی های آزاداندیشی که البته در آغاز راه فعالیت هستند کمک های شایان توجهی به این مهم در دانشگاه داشته باشد.
بدون شک اگر برای دانشجویان و اساتید فضایی ایجاد شود که علوم انسانی را نقد کنند، قطعاً از دل این نقدها و مناظره ها، انگیزه هایی برای تحول از بدنه دانشگاه به وجود می آید.
گفته می شود بخشی از تحول در حوزه علوم انسانی ستادی، ساختاری و دستوری است و بخش دیگر تولیدی.
غالب کارشناسان از کادر دانشگاهی و اعضای هیات های علمی هم توصیه می کنند در دانشگاه یک حرکت خودانتقادی صورت گیرد تا دانشجویان انگیزه ای برای ایجاد تحول در علوم انسانی یافته و در این راستا نقش آفرینی کنند.
کرسی های آزاداندیشی با ایجاد فضای روشنگری و حقیقت یابی آگاهی بخشی و افزایش بینش و بصیرت را در میان دانشجویان تضمین می کنند.
اما تنها دلخوش کردن به نقش معاونت های فرهنگی دانشگاه و یا تشکل های دانشجویی که فعالانه در تمامی برهه ها نقش آفرینی کرده اند کافی نیست. بلکه دانشجویان، اساتید و روسای دانشگاه ها هم می توانند فعالیت درخوری در رشد و توسعه کرسی های آزاد اندیشی داشته باشند تا بدین وسیله پایه های تحلیل و تحقیق علوم انسانی را بنا نهند.
همین هدف می تواند انگیزه مهمی در تقویت جایگاه کرسی ها باشد.
چرا که آزادی اندیشی و تضارب آرا قلب تپنده نظام و سبب پیشرفت و اقتدار یک جامعه است بنابراین علاوه بر اینکه می بایست ادب استفاده از آزادی را یاد بگیریم و به دیگران یاد بدهیم، در کرسی های آزاد اندیشی باید داوری های منصفانه صورت بگیرد تا ماهیت و هدف اصلی این کرسی ها به دانشگاه منتقل شود.

همین مطلب در کرسی ها

این نوشته در مصاحبه ارسال و , , , , برچسب شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *