عقب‌نشینی از حقوق ملت در نیویورک با لنگه‌کفش پاک نمی‌شود!

جرم ما پرسش و اعتراض به معامله مهم‌ترین منبع قدرت ملی ۳۵ ساله «یعنی نه بزرگ به آمریکا و استقلال»بدون تحقق شروط ملت ایران برای تحقق منافع ملی است. جرم ما نماز گزاردن رو به کعبه در اول وقت است که باید نماز ما به هم زده شود و کفش به‌دست برای نماندن زیر کتک تیم حفاظت و نیروهای انتظامی فرار کنیم و بعد عکسمان مانند مجرمین در سایت‌ها زده شود چرا که روبه‌قبله واشنگتن و غرب نماز نخوانده‌ایم. جرم ما تکرار شعار «منافع ملی ما گم شده/آیا عمل به حرف مردم شده؟»، «مذاکره با شیطان منفعت ملی نیست/ سازش با آمریکا امید و تدبیر نیست» است. 

۱- پیرو وقایع غیرمنتظره نیویورک و شکل‌گیری مذاکره بدون تحقّق پیش شروط ملت ایران، حلقه انسانی اعتراضی خودجوش در فرودگاه از سمت جمعی از دانشجویان و طلاب شکل گرفت. برگزارکنندگان با توجه به برنامه بعد از انتخابات یک جریان امنیت-سیاسی- رسانه‌ای برای متهم کردن مخالفین اقدامات زاویه‌دار با اصول انقلاب و پاک کردن صورت‌مسئله‌ها با برچسب افراطی‌گری، تلاش کردند بدون هرگونه حاشیه مخالفت با سازش با استکبار را به نمایش بگذارند و از وقایع سوال کنند، و باوجود برگزاری کلاس‌ها در فاصله زمانی دو الی سه ساعت بین ۱۲۰ تا ۱۵۰ نفر از دانشجویان و طلاب در فرودگاه حاضر شدند، جماعتی که در یک زنجیره انسانی آرام، شعارشان منافع ملی ما گم شده/آیا عمل به حرف مردم شده؟»، «مذاکره با شیطان منفعت ملی نیست»بود. جماعتی که با صدای اذان به ارای نماز پرداختند و در اثنای نمازشان رییس جمهور وارد شد و  با وجود مسیر خالی از جمعیت برای عبور (خط  مشخص‌شده با خط چین نارنجی) ناگهان با عبور ماشین رییس‌جمهور و حمله محافظین و نیروهای انتظامی(فلش قرمز) به نمازگزاران (خط زرد) مواجه شدند، نمازگزاران پابرهنه‌ای که به جرم برائت از مشرکین نمازشان شکسته شد، برای نماندن زیر چرخ‌های ماشین‌های هیئت همراه رییس‌جمهور و برخورد نیروهای انتظامی کفش به‌دست باید از معرکه بگریزند و بعد تصاویرشان در سایت‌های خبری به‌عنوان زدن کفش به رییس‌جمهور – که به‌وسیله بوق سلطنتی انگلیس بی‌بی‌سی کلید زده‌شده و هنوز سندی از تحقق آن – مانند مجرمین منتشر شود.

۲- بلی، ما مجرمیم، دور سر ما در سایت‌ها خط بکشید، اسم و گذشته ما را منتشر کنید و ما را بشناسید که بعدها هم با ما کارها خواهید داشت. جرم ما برائت از مشرکین و اعتراض به خطر عبور از منافع ملی و دادن در غلطان و گرفتن آب نبات است. جرم ما اعتراض به رها کردن حمایت از تولید ملی و اصلاح ساختارهای اقتصادی فساد زا و ایجادکننده فرصت برای فشار واردکردن دشمن و دل‌بستن به خارج است. جرم ما پرسش و اعتراض به معامله مهم‌ترین منبع قدرت ملی ۳۵ ساله «یعنی نه بزرگ به آمریکا و استقلال»بدون تحقق شروط ملت ایران برای تحقق منافع ملی است. جرم ما نماز گزاردن رو به کعبه در اول وقت است که باید نماز ما به هم زده شود و کفش به‌دست برای نماندن زیر کتک تیم حفاظت و نیروهای انتظامی فرار کنیم و بعد عکسمان مانند مجرمین در سایت‌ها زده شود چرا که روبه‌قبله واشنگتن و غرب نماز نخوانده‌ایم. جرم ما تکرار شعار «منافع ملی ما گم شده/آیا عمل به حرف مردم شده؟»، «مذاکره با شیطان منفعت ملی نیست/ سازش با آمریکا امید و تدبیر نیست» است. ما مجرمیم باید دو طلبه از ما را از کنار خیابان با گرفتن سر و گردن به داخل پرشیای مشکی پرتاب کنند تا جرئت پیدا نکنیم بپرسیم به کدخدا چه داده شده و چه گرفته شده؟ و چرا مقامات آمریکایی از کرنش و نه نرمش ما سخن می‌گویند؟ جرم ما تلاش برای از بین نرفتن منافع ملی است که باید مورد حمله دیکتاتوری رسانه‌ای  و پوپولیسم نقاب‌دار واقع شویم. جرم ما این است که جلوی خطر نوشاندن جام زهر وابستگی بایستیم. ما مجرمیم چرا که زنجیره انسانی آرام تشکیل داده و پرسیده‌ایم منافع ملی ما کجا رفته است؟ جرم ما این است که از مواضع مسئولان آمریکایی و بازی رسانه‌ای آن‌ها احساس خطر می‌کنیم گویی که سرمست از درخواست ایران برای تماس تلفنی صحبت و مذاکره هستند: که هنوز اتفاق نیفتاده اوباما و وزیرخارجه و مشاور ارشد وزیر خارجه آمریکا به رقص در بیایند.

۳- افتخار ما این است که اگر یک عمل مقبول در زندگی‌مان داشته این است که در صحنه جلوگیری از فروش منافع ملی و کرنش ذلیلانه مقابل کدخدایان دهکده جهانی و سران نظام سلطه حتی در یک صحنه غایب نباشیم، چه دولت اصلاح‌طلب سرکار باشد، چه اصول‌گرا چه تدبیر و امید . افتخار ما این است که در موقع نماز رو به کعبه نمازمان برهم بخورد و کفش دست از زیر لگد و چرخ ماشین فرار کنیم، چرا که امام گفته بود «اگر خمینی یکه و تنها هم بماند به یاری بسیجیان جهان اسلام، این پابرهنگان مغضوب دیکتاتورها خواب راحت را از چشم جهانخواران سلب خواهد کرد». افتخار ما این است که مافیای قدرت و ثروت و اطلاع‌رسانی به ما برچسب خودسر و اخلالگر و افراطی و کاسب تحریم بزند. مگر دیروز ارتجاع سیاه و خرابکار ( از جانب رژیم شاه)، چماق به‌دست مزدور (رجوی و بنی‌صدر)، امل و جلمبر و متحجر (دوره سازندگی)، لباس شخصی و طالبان (دوره اصلاحات)، خوارج گروه فرقان و طبرزدی (دوره گذشته)، تندرو  و …. (بعد از انتخابات) فردا و فرداهای دیگر هم برچسب های دیگر. افتخار ما این است که به دشمن صد ساله بدبین باشیم. افتخار ما این است که مادرهای‌مان در خانه داروی تحریمی داشته باشند و ما به دنبال از بین بردن تحریم و شیوه‌های فشار دشمن به کشور به جای سازش باشیم، و بعد به ما برچسب کاسب تحریم بزنند. افتخار ما این است که خطی که علیه ما به راه می‌افتد از بی‌بی‌سی فارسی شروع شود. افتخار ما این است که زنجیره انسانی آرام‌مان این‌قدر اعصاب عده‌ای را خرد کند که با دست به دست کردن چند عکس در حال فریاد زدن برای شعار برای دفاع از منافع ملی و دعوت به وحدت ملی تصویر خشن از ما نمایش گذاشته شود.

بر این اساس:

الف) ضمن احترام به رییس‌جمهور قانونی مملکت  و حامیان ایشان، که در حماسه فرودگاه با عدم دادن شعار علیه ایشان و جلوگیری از ایجاد درگیری با حامیان ایشان (که حتی مورد اعتراف طرفداران غیر مغرض ایشان واقع شد، نمونه: باران‌کوثری: مخالفین روحانی تشنج نکردند) و بخش مهمی از مردم ایران‌اند و حتی از طرف معترضین خطاب به آن‌ها شعار «هموطن! هموطن! ما همه با هم هستیم» سر داده شد، خواستار پاسخگویی رییس‌جمهور و وزیر خارجه به اتفاقات نیویورک و توبیخ عوامل حفاظتی – که با برخورد نسنجیده یا خدای‌نکرده برنامه‌ریزی‌شده ‌- زمینه تشنج و شکسته شدن حرمت نماز را فراهم کردند، هستیم. تببین این که برای مصرف کردن مهم‌ترین منبع قدرت نمادین کشور یعنی نه به نظام سلطه در برابر تحقق کدام یک از شروط ملت ایران نظیر قطع دخالت عملی و نه شعاری در امور داخلی و حمایت از اپوزیسیون، دست برداشتن از روحیه قلدری، دادن هزینه‌های جنایت‌ها علیه ایران مثل زدن هواپیما و نفت‌کش‌ها، قطع فاجعه‌آفرینی های آمریکا علیه دنیا، دست برداشتن از حمایت از رژیم جعلی صهیونیستی، برداشتن تحریم‌های قانون شده نه صرف چند دستور قابل برگشت و… صورت گرفته است؟ مسئله اصلی منافع ملی جمهوری اسلامی است که احساس شود در معرض خطر قرار گرفته است. اگر نرمش قهرمانانه‌ای صورت گرفته است، نرمشش دیده شد، خیلی خوب وقت نشان دادن قهرمانی در عمل (و نه سخنرانی صرف با مصرف داخلی) است. انتظار این است که آرمان آزادی و حق انتقاد به پیشنهاد انشاء برای اول مهر دبستان‌های کشور محدود نشود و تجربیات تلخ اختناق سال‌های پس از جنگ تکرار نشود.

ب‌()      اما رسانه‌ها: دیکتاتوری رسانه‌ای و تبلیغاتی بداند که ما به تبع ۳۵ سال گذشته به برچسب باران شدن عادت کرده‌ایم، با مسئله کردن لنگه‌کفش در تبعیت از بوق سخن‌پراکنی بی‌بی‌سی، – که هنوز اصل وقوعش مشخص نیست و در فضای تشنج ایجاد شده به وسیله تیم حفاظتی امکان تحقق آن هم دور از انتظار نیست- نمی‌تواند صورت‌مسئله  را پاک و فراموش و از آن‌ها حساسیت‌زدایی کرد. دوران اختناق سال‌های پس از جنگ با تغییر  به اختناق رسانه‌ای هرگز در کشور ما تکرار نخواهد شد. مردم به آن درجه از تحلیل رسیده‌اند که هر جا انحراف یا مسئله‌ی سؤال‌برانگیزی مشاهده کردند به صحنه بیایند. شعار اخلاق و آزادی و اعتدال همین‌جا به‌وسیله مردم سنجیده می‌شود. صد البته منتظر پی‌گیری‌های حقوقی به خاطر توهین و تشویش اذهان و خبرهای کذب هم باشند.

ج) ما اساساً داخل بازی‌های سیاسی برای تقویت فلان حزب و گروه و شخص نیستیم، به تعبیر امام این پدرسوختگی‌ها برای اصحاب سیاست‌بازی و جناح‌ها ما را داخل رفتار خودشان نکنند، که بی توجه به منافع ملی سال‌ها در چارچوب تقویت باند خود و تضعیف دیگران اقدام کنند، که در فلان انتخابات فلان نتیجه را بگیرند. اگر در انتخابات کاندیدایی را قبل از ایام ثبت‌نام دعوت به حضور کرده‌ایم که به ما انتساب بیاید،-  گرچه با آن کاندیدا ارتباطی نداشته باشیم، در ستاد رسمی‌اش مسئولیت نداشته باشیم و حتی او را کم تر از تعداد انگشتان دو دست دیده باشیم، – که امروز به‌وسیله دیکتاتوری رسانه‌ای دموکرات‌ها چهره اصلی ستادش شویم، برای حفاظت از منافع ملی و حقوق مردم بوده است، اگر این کاندیدا هم به انقلاب پایبند است باید از این که افرادی که به آن‌ها منتسبش ساخته‌اند در اعتراض به عدول از منافع ملی حاضر بوده‌اند افتخار کند، اگر هم نه که اصلاً بحث و انتسابی باقی نیست.

د) برادران فعال رسانه‌ای که این روزها سرگرم به رد و تأیید حمله به یک نفر و حمایت و نفرت از او شده‌اند بدانند مسئله اصلی اتفاق نیویورک است، نه لنگه‌کفش فرموده بی‌بی‌سی و تخریب یک فعال رسانه‌ای و اجتماعی! مسئله اصلی اخراج تیم شهید مصطفی احمدی روشن و تزلزل غنی‌سازی از انرژی اتمی است، که ان‌شاء‌الله از روی قصد و برای چراغ سبز نشان دادن انجام نشده است. مسئله اصلی تصمیم‌گیری بر اساس عقلانیت محافظه کارانه و نه واقع‌بینانه است. مسئله اصلی سؤال از عملکرد مسئولان آمریکایی و تداوم رابطه گرگ و میشی است. مسئله اصلی پرسش از معاملات صورت گرفته در نیویورک است. مسئله اصلی اصلاح وضعیت معیشتی و اقتصادی و تحقق حماسه اقتصادی با آسیب‌ناپذیر کردن اقتصاد کشور است. مسئله اصلی خطر در مضیقه قرار گرفتن علم و فناوری است. مسئله اصلی انحراف‌های زیرساختی به‌ویژه در عرصه اقتصاد و جایگزین کردن اقتصاد تجاری وابسته و سرمایه‌داری کردن کشور و حل کردن اقتصاد در نظام نابرابر جهانی است که هر قدمی در راه آن باید قطع شود.

ه)کسانی که در این روزها به وظیفه دفاع از منافع ملی عمل کرده‌اند هم بدانند که اختلاف اندازی بین مردم کشور و تبدیل به دو دسته بر سر رد و تأیید مذاکره و تندرو و کندرو و معتدل بی شک از دلایل چراغ سبز کاخ سفید برای تکرار تجربیاتی شبیه مصر یا فتنه ۸۸ در کشور است، رفتار برادرانه – که نمونه آن در زنجیره انسانی آرام و تکرار شعار هموطن هموطن ما همه با هم هستیم قبل از ایجاد تشنج به علت عملکرد هیئت همراه رییس جمهور-  مجسم شد، نباید از بین برود. سرگرم شدن به این مورد نباید ما را از دشمن اصلی و عملکرد او یعنی آمریکا غافل کند.

و) فرزندان ملت همه اقدامات مسئولینت را زیر چشم دارند، و هرگاه احساس کنند که منافع ملی قربانی می‌شوند به صحنه می‌آیند. مسئولین بدانند که اگر به‌جای تمرکز روی اصلاح وضعیت اقتصادی و نگاه به داخل، چشم به خارج از کشور بدوزند، ملت در برابر انحراف ساکت نخواهد نشست.

همین مطلب در تریبون مستضعفین، رجا، لاهیجان نیوز