گزارشی از رونمایی از کتاب «شاه شهیدپرور؟!» در تبریز/شاه شهیدپرور؛ فرصتی برای بازخوانی وضعیت ژورنالیسم محلی

ما یک دهه پیش، که روح الله رشیدی را نمی‌شناختیم، در اینترنت نوشته‌هایی را می‌دیدیم که در آن‌ها مسائل محلی و منطقه‌ای آذربایجان و تبریز، با نگاه انقلابب اسلامی مورد نقد و تحلیل قرار می‌گرفت. ما چنین رویکردی را بسیار ارزشمند می‌دیدیم. چرا که با غلبه‌ی نگاه تهران زده، در شهرستان‌ها کمتر سراغ داریم کسانی راا که با اتکای معارف انقلاب، مسائل بومی را پیگیری کنند. این روش کارِ رشیدی، در شهرهای دیگر نیز دنبال شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

? آیین رونمایی کتاب «شاه شهیدپرور؟!» با حضور جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر، در «کتاب فیروزه» تبریز برگزار شد. در این آیین، مهدی نورمحمدزاده، نویسنده و منتقد فرهنگی (حضوری) و محمدصادق شهبازی، نویسنده و دبیر اسبق جنبش عدالتخواه دانشجویی (تلفنی)، به صورت به بررسی محتوا و روش نگارش این کتاب پرداخت.

✅ اهم نظرات نورمحمدزاده در ارتباط با کتاب «شاه شهیدپرور» و نوشته‌های روح‌الله رشیدی:

? با توجه به اقتضای سطحی بودگی در نوشته‌های ژورنالیستی، در این یادداشت‌ها، چنین ضعفی را نمی‌بینیم. رشیدی کوشیده است تا از دام سطحی نگریِ ژورنالیستی بگریزد و در این تلاش، موفق بوده است.

? در این کتاب، دسته بندی مناسبی از مسائل مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و… را ملاحظه می‌کنیم که می‌تواند به عنوان تجربه‌ی قابل اعتنای کار مطبوعاتیِ پیوسته و هدفمند، مورد توجه باشد.

? از جهت تنوع سوژه‌ها و عرصه‌ها، یادداشت‌های این کتاب، برای علاقمندان به کار رسانه و فعالیت ژورنالیستی، می‌تواند راهنمای سوژه‌یابی مناسبی باشد.

? رویکرد غالب در این کتاب، انتقادی است. با زبانی صریح و گزنده. اما نویسنده‌ی این یادداشت‌ها، انتقاد را آلوده به بی‌اخلاقی و اتهام زنی نکرده و به موشکافی و تحلیل زوایای کمتر دیده‌ی شده‌ی مسائل پرداخته است.

? یکی از خطوط ثابت نوشته‌های رشیدی، تقابل با جریان جریان تحجر و مقدس‌مآبی است. از سوی دیگر، تکیه بر ادبیات انقلاب اسلامی و امام خمینی(ره) نیز به طرز مشهودی وجود دارد.

? استناد به متون بر جای مانده از شخصیت‌های فرهنگی انقلاب اسلامی مانند نادر ابراهیمی، سید حسن حسینی، قیصر امین پور و… نشانه‌ وفاداری رشیدی به خط فرهنگی انقلاب اسلامی است.

? بعضی‌ها می‌گویند تکرار انتقاد، آزاردهنده است و از منتقد، انتظار ارائه‌ی راهکار دارند. در مورد رشیدی هم چنین توقعی وجود دارد اما باید گفت، کار منتقد، نقد است و از طریق نقد است که به سامان یافتن امور جامعه کمک می‌کند. اگرچه در بسیاری نقدها، راه حل‌هایی نیز مستتر است.

? در جمع‌بندی نکات مربوط به کتاب «شاه شهیدپرور؟!» می‌توان گفت که این مجموعه «منظومه‌ای از نقدهای درون گفتمانی انقلاب اسلامی» است که تاریخ مصرف ندارد و همواره باید مورد توجه باشد.

✅ نظرات محمدصادق شهبازی، نویسنده و پژوهشگر انقلاب اسلامی:
? ما یک دهه پیش، که روح الله رشیدی را نمی‌شناختیم، در اینترنت نوشته‌هایی را می‌دیدیم که در آن‌ها مسائل محلی و منطقه‌ای آذربایجان و تبریز، با نگاه انقلاب اسلامی مورد نقد و تحلیل قرار می‌گرفت. ما چنین رویکردی را بسیار ارزشمند می‌دیدیم. چرا که با غلبه‌ی نگاه تهران زده، در شهرستان‌ها کمتر سراغ داریم کسانی را که با اتکای معارف انقلاب، مسائل بومی را پیگیری کنند. این روش کارِ رشیدی، در شهرهای دیگر نیز دنبال شد.

? مجموعه‌ی یادداشت‌های رشیدی را می‌شود در ذیل منظومه‌ عدالتخواهی جای داد. آن هم نه عدالتخواهی خنثی و دور از میدان. بلکه عدالتخواهیِ عملگرایانه و معطوف به نتیجه. آن چنان که او برای پیگیری فکر و نظرش، هزینه نیز می‌دهد و تحت فشار هم قرار می‌گیرد.

? مشخصه‌ دیگر نوشته‌های رشیدی رویکرد اجتماعی و مردمی آنهاست و این خصیصه‌ در روزنامه‌نگاری و فعالیت رسانه‌ای مغفول است.

همین مطلب در کانال جمهوری

این نوشته در در رسانه ها, معرفی محصولات فرهنگی, یادداشتک‌های شبکه‌های اجتماعی ارسال و , , برچسب شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *