به‌جای تطبیق مصادیقی مثل مرگ ملک عبدالله، باید بر انجام وظایفی که متضمن آماده‌سازی خود ما، تحقق آرمان‌هایی مثل عدالت و پیشرفت زمینه‌سازی تحقق نهضت جهانی اسلام و بسیج جهانی مستضعفین تمرکز کرد، که تحقق ظهور بیش از همه‌چیز بسته به این زمینه‌سازی، آمادگی، تمکن و پذیرش نسبی حرکت حق در دنیاست.
بسم الله الرحمن الرحیم
گذشته از همه اختلافاتی که درباره جزئیات مهدویت در منابع ادیان و مذاهب مختلف هست، یکی از مهم‌ترین و محل مناقشه‌ترین موارد که محل بحث و حتی ریشهٔ جریان‌ها، نزاع‌ها و حتی شکل‌گیری حکومت‌های مختلف صورت گرفته مسئله نشانه‌های ظهور است. روایات متعددی علاوه بر معرفی مهدی (عج) از نشانه‌های ظهور او گفته‌اند. روایاتی که اکثراً در حاله‌ای از ابهام، رازگونه از مقدمات نهضت جهانی مهدوی سخن گفته و نشانه‌هایی از شروع قیام او، معارضینش یا شرایط زمانی و مکانی مختلف طرح کرده‌اند. در سال‌های اخیر بار دیگر در جامعه ما تحت‌تأثیر عوامل مختلفی محوریت دوباره یافته‌اند، نظیر: استفاده درست از امیدزایی مهدویت در شرایط حاکمیت تجدیدنظرطلبان برای امیدبخشی، رشد جریانات انجمن حجتیه و تفاسیر انفعالی از مهدویت، تحقق بعضی موارد قابل انطباق با روایات مربوطه و دامن زده شدن به بازار تطبیق‌ها (نظیر کتاب عصر ظهور علی کورانی، یوم‌الخلاص کامل سلیمان، جزوهٔ نشانه‌های بسیار نزدیک بودن ظهور نشریه رایحه ظهور بسیج دانشجویی کوی دانشگاه تهران در ابتدای دهه هشتاد و مستند ظهور بسیار نزدیک است در پایان همان دهه)، هم‌چنین رواج آرماگدونیسم در قالب رسانه‌های غربی از سویی به طرح دوباره این موارد دامن زد. مواردی نظیر فتنه شام، بیداری اسلامی و سرنگونی حکام غرب آسیا و شمال آفریقا، دعواهای بر سر حکومت در عربستان سعودی در طول دهه گذشته به‌ویژه حاکمیت ملک عبدالله، وقایع عراق از دوره سرنگونی صدام تاکنون، تلاش برای تطبیق روایات مربوط به شعیب بن صالح و سید خراسانی و…. بر این بازار دامن زده است. حال مرگ ملک عبدالله، پادشاه عربستان از مواردی است که بر شروع دوباره گمانه‌زنی‌ها دامن زده و بیش از این خواهد زد.
الف- کارکردهای مثبت نشانه‌های ظهور
نشانه‌ها (به فرض صحت)، در شرایط یأس، تقیه و فشار شیعه صادر شدند. در این شرایط، فرصت‌هایی برای شیعه به‌واسطهٔ آن‌ها ایجاد شد که بعضی از آن‌ها حتی ادامه دارد.
- امیدزایی در شرایط یأس و فشار
در شرایط یأس، فشار، تقیه و مبارزه مخفی نشانه‌ها موجب امیدزایی و حرکت منسجم شیعه می‌شد. در دوره‌های مختلف فشار بر اهل‌بیت در دوران مختلف هم‌چنین دوره غیبت صغرا و شرایط مختلف غیبت کبرا این امیدزایی تداوم داشت.
- ساماندهی شیعه برای انجام اقدامات هماهنگ
اما کارکرد دوم سازمان‌دهی شیعه برای اقدامات هماهنگ بود. به‌صورت نمونه فعالیت امام باقر (ع) و رفتن امام صادق (ع) به سمت قیام در چنین شرایطی کلید خورد، اما عدم همراهی، عدم رازنگهداری و افشای سر امام از سمت محب۷ ۵D8
بازتاب: نگاه اسلام ناب به مهدویت یا محوریت نشانه‌های ظهور | آگاه سازی