من خوب می دانم شهادت سهم ما نیست

من خوب می دانم شهادت سهم ما نیست
وقتی که قدری صبر و غیرت بین ما نیست
کاری که دشمن را بسوزاند جهاد است
حیف این بصیرت، بین ما و بچه ها نیست
در فکر مرگ مثل روز جنگ ماندن
یادش بخیر آن روزها! این که دوا نیست

بسم الله الرحمن الرحیم

من خوب می دانم شهادت سهم ما نیست
وقتی که قدری صبر و غیرت بین ما نیست
کاری که دشمن را بسوزاند جهاد است(۱)
حیف این بصیرت، بین ما و بچه ها نیست
در فکر مرگ مثل روز جنگ ماندن
یادش بخیر آن روزها! این که دوا نیست
مشق زمین مانده هزاران صفحه بر جاست
کرب و بلایی گشتن از آن ها جدا نیست
باید که کاری کربلایی کرد تا رفت
با قاعدان، مرگ شهادت آشنا نیست
حرف از شهادت بی تلاش و صبر، لاف است
بر مدعی، جا بین مردان خدا نیست
هر جا که هستی مرکز دنیا همان جاست(۲)
دنیا نشینی عبرتی این گونه تا نیست
این راه بی فکر و عمل، پیمودنی نیست
در راه نبود، آن که بر جا، و به پا نیست
تا کفر و شرک و ظلم برپا هست جنگ است
بی استقامت، را درون جبهه جا نیست
مردان حق، کرب و بلایی زیست کردند
کسب شهادت، بی عمل، سهم شما نیست
ترکِ سخن، باید نمود و گام برداشت
گفتن از این راه و نرفتن، خود جفا نیست؟

1. جهاد هم فقط به معناى حضور در میدان جنگ نیست؛ زیرا هرگونه تلاش در مقابله‏ با دشمن‏، مى‏تواند جهاد تلقّى شود. البته بعضى ممکن است کارى انجام دهند و زحمت هم بکشند و از آن، تعبیر به جهاد کنند. اما این تعبیر، درست نیست. چون یک شرط جهاد، این است که در مقابله‏ با دشمن‏ باشد. این مقابله‏، یک‏وقت در میدان جنگِ مسلّحانه است که «جهاد رزمى» نام دارد؛ یک‏وقت در میدان سیاست است که «جهاد سیاسى» نامیده مى‏شود؛ یک‏وقت هم در میدان مس ائل فرهنگى است که به «جهاد فرهنگى» تعبیر مى‏شود و یک‏وقت در میدان سازندگى است که به آن «جهاد سازندگى» اطلاق مى‏گردد. البته جهاد، با عنوانهاى دیگر و در میدانهاى دیگر هم هست. پس، شرط اوّلِ جهاد این است که در آن، تلاش و کوشش باشد و شرط دومش اینکه، در مقابل دشمن‏ صورت گیرد. (بیانات در جمع فرماندهان لشکر ۲۷ محمّد رسول اللّه (ص) ۲۰/ ۰۳/ ۱۳۷۵)
2. در جمهورى اسلامى، هرجا که قرار گرفته‏اید، همان‏جا را مرکز دنیا بدانید و آگاه باشید که همه‏ى کارها به شما متوجه است. چند ماه قبل از رحلت امام (رضوان اللّه علیه)، مرتب از من مى‏پرسیدند که بعد از اتمام دوره‏ى ریاست جمهورى مى‏خواهید چه‏کار کنید. من خودم به مشاغل فرهنگى زیاد علاقه دارم؛ فکر مى‏کردم که بعد از اتمام دوره‏ى ریاست جمهورى به گوشه‏یى بروم و کار فرهنگى بکنم. وقتى از من چنین سؤالى کردند، گفتم اگر بعد از پایان دوره‏ى ریاست جمهورى، امام به من بگویند که بروم رئیس عقیدتى، سیاسى گروهان ژاندارمرى زابل بشوم حتّى اگر به جاى گروهان، پاسگاه بود من دست زن و بچه‏ام را مى‏گیرم و مى‏روم! و اللّه این را راست مى‏گفتم و از ته دل بیان مى‏کردم؛ یعنى براى من زابل مرکز دنیا مى‏شد و من در آنجا مشغول کار عقیدتى، سیاسى مى‏شدم! به نظر من بایستى با این روحیه کار و تلاش کرد و زحمت کشید؛ در این صورت، خداى متعال به کارمان برکت خواهد داد.(بیانات در دیدار با مسئولان سازمان تبلیغات اسلامى‏۰۵/ ۱۲/ ۱۳۷۰)