قیام لله

اما نکتهٔ مهم در مورد بسیاری از این‌کارهای تاریخی، تاریخ‌سازی است. چه این‌که بسیاری از آن‌ها در اسم حتی نام افسانه را با خود یدک می‌کشند. فقدان سابقهٔ تاریخی و تاریخ پر از جنایت، جنگ قدرت و… موجب شده تا کره‌ای‌ها برای احساس عزت، تاریخ‌سازی کنند. تاریخی که در آن مبارزه برای عدالت و حاکمیت ارزش‌های انسانی وجود دارد. لذا عناصری ثابت این افسانه‌ها را پرکرده است. وجود حاکم بد، تلاش برای براندازی، ساماندهی این تلاش از سمت عناصری عادی و بدون قدرت، عدم قدرت‌طلبی قهرمان‌ها که بسیاری از آن‌ها درنهایت خود نیز صاحب قدرت نشده و تلاش می‌کنند قدرت را برای دیگری کسب کنند، وجود گروه‌های مبارز مردمی که راه را برای تغییر در قدرت هموار می‌کنند، مبارزهٔ جنگ قدرتی نخبگانی که حتی گروه‌های مبارز درنهایت از بالا و بدون حضور مردم، انقلاب، شورش یا کودتا می‌کنند، لذا درنهایت همهٔ حوادث در قصر اتفاق می‌افتد، گره زدن مسائل عشقی به جنگ قدرت و نمایش انسان‌های خوب اما زن‌باره و چندزنی و… درنهایت سینمای کره به تاریخ‌سازی و ارائهٔ تصویری خوب از پادشاهی‌های گذشتهٔ کره برای ملتی بی‌هویت که سرمایه‌داری شده و در نزاع میان سایر رژیم‌های غربی جهان نیازمند احیا یا ساختن هویت خویش است می‌پردازد، هویتی که نه با دست مردم که با دست یک سری نخبگان یا مردم تغییریافته صورت می‌پذیرد که ماکزیمم می‌خواهند با مردم بهتر باشند. بسیاری از این آدم‌ها هم درنهایت یا موفق شده یا جایی که می‌خواهد این تاریخ‌سازی را واقعی‌تر کنند، در حماسه‌ای جان خود را فدا می‌کنند و در تاریخ می‌مانند. درنهایت هم در قسمت آخر این فیلم‌ها در رویکردی شعاری به تکرارپذیر بودن این افسانه اشاره می‌شود، نظیر قسمت آخر افسانهٔ دونگی. خلاصه در یک‌کلام این تاریخ‌سازی را می‌توان این‌گونه توصیف کرد: تاریخ بدون ملت برای ملت بدون تاریخ. ادامه‌ی خواندن→

انگلیس از قرن‌ها پیش جنایات متعددی علیه مردم اقصی نقاط جهان متحمل شده است. این یادداشت در سال ۹۳ و به‌تبع اولین دیدار رئیس‌جمهور دولت در تاریخ جمهوری اسلامی ایران بین حسن روحانی با نخست‌وزیر انگلیس برای یکی از تشکل‌های دانشجویی کلید زده شد، بخشی از آن در برنامهٔ Iran Today از شبکهٔ Presstv به‌مناسبت بازگشایی سفارت انگلیس در تهران در شهریور ۱۳۹۴ ارائه شد. این یادداشت تنها بازگوی بخشی از جنایات انگلیس آن‌هم با تمرکز بر قرن بیستم و جنایات علیه ملت ایران، آن‌هم از منابعی محدود است، که بازخوانی کامل جنایات انگلیس فقط در قرن بیستم مثنوی ۷۰ من کاغذ است… . ادامه‌ی خواندن→

بعد از فروپاشی شوروی ساکس با سرمایهٔ سوروس به کشورهای مختلف اروپای شرقی مسافرت کرده و اقتصادهای آنان را طراحی می‌کرد و کسی که با خریدهای بزرگ مجموعه‌های دولتی این کشورها سودهای سرشار می‌کرد، کسی نبود جز جرج سوروس! ادامه‌ی خواندن→

امام تلاش می‌کرد آن‌ها را اصلاح کند، نشد مردم را آگاه می‌کرد، بعد رأس را می‌زد و بدنه را جذب می‌کرد. اگر کسانی به چارچوب‌ها وفادار هم نمی‌ماندند و معارضه می‌کردند برخورد نرم و سپس برخورد سخت می‌کرد. مثلاً امام رأس انجمن حجتیه را زد و مردم را علیه آن‌ها آگاه کرد و کشور را به زندان بزرگ برای رئوس انجمن تبدیل کرد که دستگیر نشدند، اما مردم به معارضهٔ با آن‌ها پرداختند. یا در جریان لایحهٔ قصاص شهید بهشتی که جبههٔ ملی آن را غیرانسانی خواند، امام اعلام ارتداد کردند ولی چنان‌که در خاطرات اعضای دفتر ایشان هست، دستور به عدم برخورد دادند تا مردم علیه آن‌ها بسیج شدند و جبههٔ ملی برای همیشه از تاریخ ایران حذف شد و تلاش‌های دههٔ ۷۰ به بعد آنان نیز نتوانست شوری بیافریند. یا در ماجرای بنی‌صدر، باوجود آگاهی از جاسوسی او طبق اسناد لانه اقدام نکردند، اما گروه‌های مختلف را آگاه کردند و اجازه دادند فعالیت کنند. تلاش هم کردند بنی‌صدر را تا آخر درون نظام نگه‌دارند و حتی بعد از مخفی شدن او به او پیغام دادند بازگردد تا جایی که خود او از نظام جدا شد. مردم و جوانان مؤمن علیه او آگاه‌سازی کردند تا فتنهٔ رئیس‌جمهوری که بالای ۹۰ % رأی آورده بود با پیروزی حزب جمهوری اسلامی در انتخابات مجلس چند ماه بعد و بعد یک سال و نیم بارأی عدم‌کفایت به پایان رسید و با تمام تلاش ۴ دهه‌ای هیچ‌گاه در میان مردم پایگاهی به دست نیاورد.

ادامه‌ی خواندن→

خدمت یکی از علمای پاکستانی مقیم ایران رسیده بودیم که اولین کتاب را در مورد وقایع اخیر ایران (فتنه) به چندین زبان زندهٔ دنیا نوشته است و برای اولین بار نقش مقام معظم رهبری را در رفع و کنترل بحران برشمرده است. با اشاره به آغاز انحراف در ایران و این‌که اگر آن‌روزی‌که ۲۰ سال پیش داشت این روند شروع می‌شد و هیچ‌کس چیزی نمی‌گفت، کسانی به صحنه می‌آمدند، کار به جمل برای انقلاب نمی‌رسید. می‌گویید نمی‌توانید مستقیماً وارد شوید، لازم نیست شما مستقیماً اقدام جهانی سامان‌دهی کنید، در درون ایران معرکه‌ای حول آرمان‌های انقلاب بسازید، همه از همه‌جای دنیا خودشان را به اینجا خواهند رساند. وگرنه مواظب باشید که هر جملی صفین و نهروانی هم خواهد داشت.

ادامه‌ی خواندن→

محمدجواد جلال‌فرد نیز از این طایفه مستثنا نبود. روحیه‌ای که او را به‌جای عافیت‌طلبی و نردبان کردن فعالیت و … به آمادگی و نقش‌آفرینی در عرصه‌های مختلف با بالاترین هزینه‌دهی کشانده بود و ضمن همهٔ این‌ها برای معنویت و خودسازی فردی خود نیز برنامه داشت و انتخاب‌های خود را عقلانی گزینش می‌کرد. مهم‌ترین این عرصه‌ها عدالت‌خواهی بود که به تعبیر رهبر انقلاب «پرچم عدالت‌خواهی را همواره پیامبران الهی و پیروان راستین آنان بر دوش کشیده‌اند. امروز و همیشه مجاهدت در زیر این پرچم، صادقانه‌ترین نشانهٔ پیروی از رسولان الهی است»(پیام به جنبش عدالت‌خواه دانشجویی، تابستان ۸۷). این عدالت‌خواهی مردمی و ناظر به مسائل واقعی زندگی مردم نیز بود، لذا نابرابری شهری، مشکلات زمین، مسکن و… که مستقیماً زندگی مردم را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد، جزو مهم‌ترین عرصه‌های نقش‌آفرینی او بود که نه‌تنها خود مطالبه‌گری می‌کرد که مردم را برای مطالبهٔ حقوق خود نظیر مسکن مهر سازمان‌دهی می‌کرد. سرگرم دعواهای سیاسی نمی‌شد، گرچه در بسیاری از عرصه‌های سیاسی با رویکرد عدالت‌خواهانه موضع می‌گرفت که نمونهٔ ان سخنانش در ۱۶ آذر ۹۴ مقابل رییس‌جمهوری بود. آمادهٔ هزینه دادن نیز بود، مثلاً در ماجرای سرکوب شدید دانشجویان معترضین به قراردادهای نفتی، بیشترین ضرب‌وشتم‌ها متوجه او بود. بسیاری عرصه‌های دیگر مثل مقابله با چوب حراج به صنعت و فناوری کشور و زندگی مردم در ماجرای برجام، حمایت از مقاومت اسلامی و… عرصهٔ فعالیت او بود. از همه مهم‌تر او این کارها را چنان‌که در این سال‌ها مرسوم شده، نردبان شهرت، قدرت و ثروت برای خود نکرده بود. ادامه‌ی خواندن→

نیروهای اصیل انقلابی و حزب‌اللهی باید به‌جای سرگرم شدن به مفهوم ناکارآمدی مثل اصولگرایی باید با مرزبندی با اصولگرایانی که در بسیاری اوقات تنها تفاوتشان با اصلاح‌طلبان دعوای قبیله‌ای است، مرزبندی کنند. نمی‌شود به کسانی دل بست که مرزشان در عمل با رقبایشان در بسیاری موارد تفاوت چندانی ندارد، نه به عدالت توجه دارند نه به استقلال، نه آزادی و… و در مواردی مثل استقلال دعوا بیشتر بر سر این است که چه کسی با آمریکا مذاکره کند، نه این‌که تا شرایط ملت ایران محقق نشده و رابطهٔ گرگ‌ومیشی بر هم نخورده با اصل قضیه مخالفت کند (به‌صورت نمونه رجوع کنید به یادداشت ایستادگی مردمی در برابر اجماع تحمیلی نخبگان سیاسی). این مرزبندی به معنای اولویت درگیر شدن با اصولگرایان نیست، به معنای عدم مستحیل شدن در هویت‌های بی‌محتوا و صرفاً در برابر رقبا بدون پایبندی جدی به مبانی انقلاب است. الگویی در کشور ما به‌صرف وحدت فرامی‌خواند (که الگوی جبههٔ متحد و لیست ناکارآمد اصولگرایان است)، گروهی به خلوص و خالص‌سازی، گروهی هم به تکثر، اما منطق مکتب امام و اسلام ناب معتقد به وحدت در عین کثرت است. باید تلاش کرد علم جریان اصلی حق را بالا نگه داشت، اما حتی‌المقدور هم خالص‌ها را زیاد کرد، هم علم حق را به‌گونه‌ای طرح کرد که همه به‌نحوی بدون اجمال و کاستن از حق یار آن شوند. امام خمینی (سلام‌الله‌علیه) بعد از شکست پروژهٔ وحدت مراجع بعد از مرحوم آیت‌الله بروجردی، به‌جای دعوای درونی به دنبال ارتباط مستقیم با بدنهٔ مردم رفت و درنهایت با غالب کردن گفتمان خویش کاری کرد که کسانی که با وحدت همراه نشده بودند، با غالب شدن این گفتمان، هر یک به سطحی و به ظن خود با این حرکت همراه شوند. ادامه‌ی خواندن→

از بین بردن قلب برنامهٔ دشمن در فاصله ایجاد کردن بین مردم و نظام از طریق فشار و القای ناکارآمدی با تلاش برای خدمت به مردم، پیگیری اصلاح اقتصاد کشور از طریق اقدام مستقیم مثل تلاش برای خودکفایی کالاهای استراتژیک کشاورزی، مطالبه‌گری از نهادهای مسئول در مواردی مثل مبارزه با مفاسد اقتصادی، شفافیت، مقابله با معوقات بانکی، اصلاح نظام بانکی و قطع کردن پای بانک‌ها از شرکت‌داری و سوداگری، واردات‌محوری، مالیات و… . در این چارچوب به‌ویژه مجموعه‌های رسانه‌ای، دانشجویی، مردمی، تریبون‌داران و… باید به مطالبه‌گری از مسئولین بپردازند. در ضلع دیگر باید خود درجاهایی که می‌توانند نقش‌آفرینی دقیق برای تحقق اصلاح کشور نظیر رفع بعضی نیازهای واردات از طریق تولید مستقیم در داخل بپردازند. از سوی دیگر باید انقلاب و انقلابیون در چارچوب خدمت به مردم به اعتمادسازی مستقیم بپردازند. احیای آرمان‌های انقلاب در ابتدای دههٔ ۸۰ از طریق ۳ ضلعی گفتمان‌سازی مبانی انقلاب و امام از یک‌سو، مطالبه‌گری و عدالت‌خواهی که در آن دوره بر مبارزه با فقر و فساد و تبعیض متمرکز بود از تکه مردم مستقیماً با آن در تماس بودند، مردم را به کارآمدی گفتمان انقلاب و محوریت عدالت رساند. این خدمت‌رسانی و مطالبه‌گری ضلع ملی و محلی دارد. در ضلع محلی باید به سراغ مسائل عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی مناطق و هم‌چنین نقشی که آن‌ها در اصلاح اقتصاد کشور می‌توانند ایفا کنند رفت، مثلاً گردشگری سلامت در استان‌های مرزی، گردشگری فرهنگی و انقلابی یکی از اضلاعی است که باید برای تحققش در مناطق کارکرد، مثلاً باید برای منزل خانوادگی امام خمینی در خمین برنامه‌ریزی کرد، یا رشد صنایع تبدیلی در شیلات یا کشاورزی باید مورد مطالبه قرار گیرد، یا احیای هامون در سیستان که هم معیشت مردم منطقه را فعال می‌کند و… . در این دوره غیر از مبارزه با فقر و فساد و تبعیض، اقتصاد مقاومتی و پیشرفت نیز باید مدنظر قرار بگیرد. ادامه‌ی خواندن→

غریب‌رضا به مردمی کردن نهضت جهانی اسلام در ایران و جهان اهتمام دارد، در ایران در دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و محیط‌های مختلف حاضر است و بسیاری چهره‌ها نظیر عصام العماد، شهید حوثی، راشد الراشد، التهامی، مجدی حسین و… از طریق او به فضای عمومی معرفی‌شده‌اند

ادامه‌ی خواندن→

هر زن خانه‌دار انقلابی دارای الگویی خاص و مهم است که باید موردتوجه قرارگرفته و الگوی جمهوری اسلامی به اولویت و تجلیل نسبت به زن‌ها خانه‌دار انقلابی تغییر پیدا کند. روفیا شریفی مثل بسیاری زنان خانه‌دار انقلابی ضمن آدم عادی بودن تلاش کرد تا انقلابی و دینی زندگی کند و به تکالیف مقتضای آن عمل کند. فوت او هم حتی موجب ابراز احساسات جمع‌های مختلف زیادی به‌واسطهٔ او یا مدلش در تربیت فرزندان شد تا آنجا که گروه‌های مختلفی از جبههٔ انقلاب که باهم اختلاف‌نظر زیادی در سال‌های اخیر داشتند، از دانشجو، مسئول، روحانی، گروه‌های رسانه‌ای، سیاسی، فرهنگی، تربیتی و… با جهت‌گیری‌های مختلف به طلب رحمت برای او و تسلیت به فرزندانش پرداختند. گرچه باید با تغییر جهت‌گیری این اولویت‌ها در مورد زنان خانه‌دار انقلابی به خود آنان و نه لزوماً آثار مثل فرزندان یا حضورهای مستقیم اجتماعی تغییر جهت بیابد. ادامه‌ی خواندن→