پذیرش عجولانه ی کپی رایت جهانی و تحمیل آسیب های بزرگ به کشور

ضرورت دارد در چنین شرایطی مسئولین با دور اندیشی بیش تر اسیر تبلیغات نشده و به بهانه هایی واهی مثل دفاع از حقوق اندکی از هنرمندان کشور در خارج از کشور زمینه ی ایجاد بحران برای دولت و آحاد مردم را فراهم نیاورند.

بسم الله الرحمن الرحیم

با تلاش های وزارت ارشاد جهت بررسی لایحۀ عضویت در کنوانسیون برن در هیئت دولت و مجلس و موج همایش های مرتبط با این مسئله جهت الزام کشور  به رعایت قانون کپی رایت دربارۀ محصولات خارجی به بهانه ی بعضی فرصت ها ضرورت بازخوانی بعضی آثار این مسئله قوت می گیرد.

فارغ از تعارض سرمایه‌داری بی حد و حصر و انحصارات استثمار کننده و سیطره ی آن بر سرنوشت دارالاسلام  با حدود  مالکیت در آرای بنیان گذاران انقلاب و تحمیل این قوانین بر سیستم قضائی کشور با توجه به بندهای معاهده مبنی بر الزام دستگاه قضایی به انجام پی گیری های حقوقی بین المللی مربوط، پذیرش این لایحه با توجه به تعریف گسترده ی کنوانسیون برن با اشتمال تمام پدیده های قلمرو ادب ، علم و هنر در قالب های مختلف؛ مانند متون رسمی راجع به امر قانونگذاری یا متون مربوط به امور اداری و قضائی و ترجمه و مجموعه هایی که از آثار ادبی و هنری دیگران فراهم می آید نظیر دائره المعارفها و نظر به دایره ی گسترده ی قائل شده در این قانون برای دارنده ی حق مالکیت ادبی و هنری و علمی اعم از پدید آورنده ی اثر یا کسی که اختیار بهره برداری از ارثیه او واگذار شده یا این حق به ارث به او انتقال یافته و یا دولتی که بنابر قوانین داخلی به طور مطلق یا در حدود شرایط و ضوابطی قائم مقام پدید آورنده ای است که از اتباع آن دولت می باشد .هزینه های متعدد برای حوزه های مختلف علمی و فناوری، فرهنگی و…. پدید می آید، به گونه ای که مردم و دولت مجبور به پرداخت هزینه های بسیار بسیار بالا برای استفاده از این موارد به گونه ای غیر قابل جبران و یک طرفه هستند.  ایجاد وابستگی ابدی با توجه به ضعف ایران در تولید بسیاری از محصولات، اضافه شدن این قانون راه را برای کسب فناوری و ضرورت رعایت حقوق تولیدکنندگان خارجی تا ۵۰ سال، با توجه به محدود بودن صادرات ایران این مسیر را به ضرر آحاد مردم و  سودآور تنها برای دلالان محصولات خارجی ساخته و در نتیجه نیز گسترش دلالی خطر انصراف تولید کنندگان داخلی به خاطر سود آسان فروش محصولات خارجی و زدن تیر خلاص به تولید داخل را نیز فراهم می نماید.

از منظری دیگر با توجه به هزینه های بالای داخلی این حرکت، اکثریت جامعۀ ایران از دست‌یابی به فناوری و دانش روز محروم می‌شوند، چرا که رقم های بالای تحمیل شده برای آن برای اکثریت جامعه غیر قابل پرداخت می باشد.

تحمیل نوعی خودتحریمی به کشور در شرایط تحریم که به صورت معمول بسیاری محصول ها به کشور فروخته نمی شود، موجب ایجاد منع قانونی برای دور زدن تحریم ها و مسدود کردن راه‌های معدود باقی مانده بدون کسب هیچ امتیاز مشخص و ایجاد اصلاحات داخلی است. از منظری دیگر با توجه به سوء استفادۀ طرف‌های غربی از معاهدات الزام‌آور برای ایران، اگر ایران در مواردی از این معاهده کوچک‌ترین تخطی داشته باشد، با جریمه‌های سنگین و اقدامات تبلیغاتی منفی مواجه شده و ممکن است محدودیت‌های بیشتری بر علیه ایران اعمال شود. اجازه ی پی گیری نقض کپی‌رایت توسط کاربران ایرانی نیز زمینه ی تلاش شرکت‌های خارجی برای استفاده از روش‌های غیرمعمول و ورود به حریم خصوصی کاربران ایرانی برای یافتن موارد نقض کپی‌رایت (با توجه به نمونه های مشابه متعدد) زمینه ی نقض آزادی های فردی را نیز فراهم می اورد. این همه در شرایطی است که بسیاری از کشورهای توسعه یافته و کسانی که امروز ما را به پذیرش چنین معاهدات نابود کننده برای اقتصاد و فرهنگ و علم  و فناوری توصیه یا الزامی کنند خود تا حصول پیشرفت و فائق آمدن بر مسائل حاد بین المللی از زیر چنین معاهداتی شانه خالی کرده اند. مثلا ایالات متحده تا سا۱۹۸۸  حاضر به پذیرش این مسئله نگردیده است.

ضرورت دارد در چنین شرایطی مسئولین با دور اندیشی بیش تر اسیر تبلیغات نشده و به بهانه هایی واهی مثل دفاع از حقوق اندکی از هنرمندان کشور در خارج از کشور زمینه ی ایجاد بحران برای دولت و آحاد مردم را فراهم نیاورند.

منتشر شده در همشهری دیجیتال با اقتباس از مقاله ی حسین اسلامی

این نوشته در یادداشت ارسال و , , برچسب شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.

One Response to پذیرش عجولانه ی کپی رایت جهانی و تحمیل آسیب های بزرگ به کشور

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *